Page 296 - PLH_Thailand_Facilitator_full_2020JUN21 THAI
P. 296

8.6 | บทเรียนหลัก – กาวตอไป




               ในตอนนี้ของการอบรมเปาหมายจะเปลี่ยนไปเปนการมองอนาคต การสิ้นสุดการอบรมอาจมีผลตออารมณ     
               ของผูปกครองบางคน
                    
               หลายคนอาจรูสึกกังวลกับบทตอไปในชีวิตของเขา การใหกําลังใจจึงสําคัญมากสําหรับพอแม

                                                                                 
                                                                              ั
               กิจกรรมตอไปนี้จะชวยใหพอแมมองเห็นทางที่จะสนับสนุนชวยเหลือกันและกนตอไป
               นิทานเรื่อง “ซุปกอนหิน” เปนเรื่องเกี่ยวกับการสรางชุมชนซึ่งจะเลาใหกลุมผูปกครองฟง เพื่อชวยใหเขาสราง
               ความรูสึกเปนเจาของของทักษะ ความรู และปญญาที่เกิดขึ้นจากการอบรมครั้งนี้

                    
                      ั
                           ี
                                                                                             
                                                                                               ุ
                 ึ
                                                  ี
               ข้นอยูกบวามเวลาเหลือมากแคไหน หรือมการวางแผนงานเลี้ยงฉลองการจบการอบรมหรือไม คณอาจอยาก
                                         
               เลาเรื่องนี้ในชวงของการฉลองกอนจบการอบรมกได
                                                        ็

               นิทานเรื่อง – ซุปกอนหิน
               (นิทานพื้นบาน เลาโดย เจมี่ แมคลาเรน แลคแมน)
                                                                     ู
                                     ู
                                                  ี
               ครั้งหนึ่งนานมาแลว มีหมบานแหงหนึ่งท่สวยงามมาก คนในหมบานนี้มีความสุขอยูเสมอ เพราะเขาไมเคย
               ขาดแคลนอะไรเลย เขามีสัตวเลียง ผลไม ผัก เปนหมบานท่อุดมสมบูรณมาก เขาไมเคยรูจักความทุกขยาก
                                                            ู
                                          ้
                                                                 ี
               เลย
               แตตอมาไมนานกเกดภาวะแหงแลง ฝนไมตกและสัตวเลี้ยงเริ่มตายลง เวลาแหงความยากลําบากคืบคลานเขา
                                                                                                       
                              ็
                               ิ
                                                                   ั
                                                            ั
                                                          ุ
                                                                           
                                     
                                                                                                      ุ
                                                                                 
                                                                                             
                                                                                         
                                                                                         ุ
                                               
                                                       ู
                                                                                              ั
                             ้
               มาเพราะขณะนีชาวบานตางหิวโหย ผูคนหยุดพดคยทกทายกนเพราะตางคนตางก็หมกมนอยูกบความทกข         
               ของตนเอง
               วันหนึ่งมีหญิงชราคนหนึ่งเดินเขามาในหมูบาน ทูนหมอสีดําใบใหญไวบนศีรษะ และสะพายถุงยามสีน้ําตาลใบ
                     ื
               เล็ก เม่อเธอมาถึงกลางหมบาน เธอวางหมอสีดําใบใหญนันลงบนพ้น และนั่งพักอยูขาง ๆ มัน ไมมีใครเห็น
                                                                ้
                                      ู
                                                                       ื
               หญิงคนนี้นอกจากเด็กชายตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งที่ออกมาวิ่งเลนขางนอกในวันนั้น
                                                                      
                                                                          ํ
                                                           ุ
               เม่อเด็กชายมองเห็นหญงชรา เขาเอยปากถามวา “คณยาย เอาหมอสีดาใบใหญมาทาอะไรจะ?” “ยายกําลัง
                                                                                     ํ
                                             
                                   ิ
                 ื
                                                                               
               จะทําซุปกอนหินจะ” หญิงชราตอบ เด็กชายรูสึกงุนงง เพราะไมเคยไดยินมากอนเลย วาใครจะเอากอนหินมา
               ทําซุปกินได
                                             ี่
               คงเปนเพราะเด็กนอยคนนี้เปนเด็กทอยากรูอยากเห็นและชอบสงสัย เขาจึงถามอีกวา “ใหผมชวยคุณยายไหม
               ครับ?” “ไดเลยจะ ไปตักน้ําและเอาฟนมาใหยายหนอยนะ” เธอกลาวตอบ
                                                                       ํ
               เด็กชายจึงวิ่งไปเก็บฟนในปาละเมาะใกล ๆ และในขณะที่หญิงชรากาลังยุงกับการกอไฟอยู เขาก็วิ่งไปทแมน้ํา
                                                                                                    ี่
                                                                                                      
                                                                                   
               แลวตักน้ํามาให
               กวาเขาจะหิ้วถังน้ํากลับมา หญิงชราก็กอไฟกองใหญเสร็จแลว
                                                                          ื
                                                       ํ
                                  ํ
                                                    ิ
                        
                                
                                                                     ็
               เธอวางหมอใบใหญสีดาลงบนกองไฟ และเตมน้าลงไป แลวเธอกลวงมอลงไปในถุงยามสีน้ําตาลใบเล็ก และ
                                                                                     
                                                                       ั
                                                              ่
               หยิบเอากอนหินกลม ๆ สีขาวเปนมันวับ ออกมากอนหนึง เธอเอามนวางลงไปในหมอสีดําใบใหญ แลวกเริม
                                                                                                     ็
                                                                                                       ่
                                                   
               คนน้ําซุปในหมอพลางฮัมเพลงแมครัวเกาแกไปดวยเบา ๆ
                                                

   หลักสูตรการอบรม
                           การเลี้ยงดูเด็กเพอใหมีสุขภาพดีตลอดชีวิต สําหรับเด็กเลก – ฉบับภาษาไทย    |   ชั่วโมงที่ 8   290
                                                                           ็
                                          ื่
   คูมือวิทยากร
   291   292   293   294   295   296   297   298   299   300   301